شیخ ، خمیده و ریزه اندام بود اما مردم دوستش داشتند و از دور و نزدیک به دیدنش می‌آمدند. روزی نبود که گره از امور مردم نگشاید.
نشانی‌اش را همه بلد بودند؛ همان جایی می‌نشست که
امروز تبديل به مزارش شده است. گاهی هم مي‌شد در حجره‌های اطراف ايوان عباسی درست
روبه‌روی گنبد مطهر پیدایش کرد. هیچ چیز برايش خوش‌تر از گره‌گشایی از کار مردم
نبود. انگار یک شیخ نخودکی بود و یک شهر مشهد ...
شیخ متولد سال 1279 هجری در شهر اصفهان بود. تحصیلات مقدماتی خود را نزد بزرگان ادبیات عرب و فقه و اصول منطق را نزد آخوند محمد کاشی و جهانگیر قشقایی آموخت. شيخ در سال 1303 عازم مشهد شد و حدود یک سالی در این شهر اقامت داشت و یک سال بعد به نجف بازگشت و نزد سید محمد فشارکی وسید کشمیری باعی به تحصیلات حوزوی خود ادامه داد و بعد از هفت سال به مشهد مشرف شد و سه سال در این شهر و در مدرسه حاج حسن و مدرسه فاضل خان اقامت کرد تا آنجا که بیشتر اوقات خود را با تشرف به حرم امام هشتم(ع) و در صحن عتیق می‌گذراند.
ارادت ویژه ایشان به
حضرت رضا(ع) تا اندازه‌اي بود که علمای آن روزگار دیدارهایشان را در حجره‌ای اطراف
ایوان عباسی انجام مي‌دادند و در واقع حضور شيخ، وسيله‌اي برای بهره‌مندی از مواهب
معنوی حضرت رضا(ع) بود. البته ارتباط عمیق و مستمری که شیخ با مردم داشت، از
ویژگی‌هاي بيشتر علمای آن زمان بود تا آنجا که مردم حتي شب هنگام نيز برای دیدار و
ملاقات آن‌ها راحت بودند. شيخ هم بهترين زمان خود را وقتي مي دانست كه مي‌توانست
گرهي از كار مردم باز كند و به خاطر همین، بیشتر اوقات خود را در آموزش و خدمت به
مردم می گذراند و زمانی را هم برای راز و نیاز با خدا قرار مي‌داد.در واقع چکیده
حیات نخودکی ارتباط با مردم بوده است.
او در وصیت‌نامه‌اش به مرحوم حاج میرزا حسن شیرازی نوشته است:
«من سفارش می کنم که نفس خود را فراتر از این دنیای دون قرار دهید که دنیا جای قرار و ماندن نیست و دوری از آن فضل است.»
با فوت شیخ و بنا به وصيتش، در مأمن هميشگي‌اش، صحن عتيق جايي آرام گرفت كه معبر زائران حضرت رضا(ع) است.
شيخ با توجه به اين كه پناهگاه و محل رجوع مردم بود و التفات زيادي به آن‌ها داشت در هيچ دوره اي، ارادت مردم نسبت به شيخ كم نشد و جالب اين كه پس از حيات ايشان نيز ميزان اين ارادت بيشتر شده است و شاهد اين امر آرامگاه پر تردد ايشان در صحن عتيق است.
و اين يعني اينكه نمود شخصيت شيخ در تاثيرات معنوي،اخلاقي،و تربيتي
هنوز هم در ميان مردم هست .
او در وصیت‌نامه‌اش به مرحوم حاج میرزا حسن شیرازی نوشته است:
«من سفارش می کنم که نفس خود را فراتر از این دنیای دون قرار دهید که دنیا جای قرار و ماندن نیست و دوری از آن فضل است.»
با فوت شیخ و بنا به وصيتش، در مأمن هميشگي‌اش، صحن عتيق جايي آرام گرفت كه معبر زائران حضرت رضا(ع) است.
شيخ با توجه به اين كه پناهگاه و محل رجوع مردم بود و التفات زيادي به آن‌ها داشت در هيچ دوره اي، ارادت مردم نسبت به شيخ كم نشد و جالب اين كه پس از حيات ايشان نيز ميزان اين ارادت بيشتر شده است و شاهد اين امر آرامگاه پر تردد ايشان در صحن عتيق است.
و اين يعني اينكه نمود شخصيت شيخ در تاثيرات معنوي،اخلاقي،و تربيتي
هنوز هم در ميان مردم هست .
برچسب‌ها: فتح آباد خبر, شیخ نخودکی
ارسال در تاريخ دوشنبه ۲۸ آذر ۱۳۹۰ توسط احمد سلیمانی