اين ديوار در نقشه جغرافيايي چين ۷۰۰۰ كيلومتر امتداد يافته است. اين اثر سال ۱۹۸۷ در "فهرست ميراث جهاني" ثبت شد. اين ادعا كه اين ديوار تنها پديده انساني است كه از فضا قابل رويت مي باشد، بارها تكذيب شده است ولي هنوز در باور عوام جا دارد. تاريخ ساخت ديوار چين به قرن ۹ قبل از ميلاد باز مي گردد. حكومت وقت چين براي جلوگيري از حملات مليت هاي شمالي، برجهاي آتش براي خبر رساني و يا قلعه هاي مرزي براي حصول اطلاعات دشمن را در ارتباط با ديوار و بر روي آن ايجاد كرد. در دوره حكمراني سلسله هاي بهار و پاييز و كشورهاي جنگجو، ميان دوك ها جنگ بر پا شد و كشورها با استفاده از كوه هاي مرزي به ساخت ديوار پرداختند تا سال ۲۲۱ قبل از ميلاد، امپراتور چين شي خوان پس از به وحدت رساندن چين، ديوارهاي دوك ها را به هم متصل كرد كه به صورت ديوار بزرگ در مرزهاي شمالي بر روي كوه ها درآمد. او مي خواست با اين كار از حملات دشمن به مراتع شمالي جلوگيري كند.

مجموعه اهرام جيزه نام مجموعه اهرام تاريخي ساخته شده در دوران مصر باستان است كه در حاشيه شمالي شهر قاهره كنوني واقع شده است. هرم بزرگ جيزه يكي از اهرام در مجموعه اهرام جيزه و تنها بازمانده عجايب هفت گانه جهان محسوب مي شود. قدمت اهرام جيزه به سلسله چهارم مصر مي رسد كه نام هاي آنها عبارتند از هرم خوفو، هرم خفره و هرم منكور. كه خوفو بزرگترين شان و يكي از عجايب هفت گانه است.

اين شهر در حدود سال ۱۴۵۰ ميلادي ساخته شده و صدها سال پيش در زمان فتح اينكاها توسط اسپانيايي ها متروك شده است. براي قرن ها فراموش شده بود و به جز عده اي از مردم محلي كسي از آن نامي به خاطر نداشته است. اين اثر در سال ۱۹۱۱ ميلادي توسط هيرام بينگهام، تاريخ شناس آمريكايي به جهانيان معرفي شد. پس از آن، ماچو پيچو به يكي از مناطق جذب توريست تبديل شد و در سال ۱۹۸۱ ميلادي در فهرست آثار كشور پرو و در سال ۱۹۸۳ ميلادي در فهرست ميراث جهاني يونسكو به ثبت رسيد. اين اثر هم اكنون به عنوان يكي از عجايب هفتگانه جديد شناخته مي شود.

انگكور وات نام مجموعه اي از معابد است كه در اوايل سده دوازدهم براي شاه سورياوارمان دوم در انگكور در كامبوج ساخته شد تا پرستشگاه حكومتي و پايتخت او قرار گيرد. اين معبد كه در ابتدا معبدي هندو بود و به ويشنو، خداي هنديان تقديم شده بود پس از ورود آيين بودا به معبدي بودايي بدل شد. انگكور وات كه تا به امروز به خوبي حفظ شده است هنوز هم تنها پرستشگاهي است كه از زمان ساختش تا كنون به عنوان يك مركز مذهبي استفاده مي شود.

اين معبد بزرگترين بناي مذهبي در جهان است و معماري اصيل خمري را مي توان در آن مشاهده نمود. انگكور وات كه اصلي ترين جاذبه گردشگري كامبوج است، نشان ملي آن كشور نيز به شمار مي آيد و طرح آن بر روي پرچم كامبوج نيز نقش بسته است. "انگكور وات" تركيبي امروزي به معناي "پرستشگاه شهر" است. "انگكور" شكل بومي كلمه نوكور است كه از واژه سانسكريت ناگارا به معناي پايتخت يا شهر گرفته شده و "وات" نيز واژه خمري براي معبد است. پيشتر اين معبد به نام Preah Pisnulok شناخته مي شد كه لقب پس از مرگ بنيان گذارش شاه سورياوارمان دوم بود.

شهري قديمي در منطقه پكن، پايتخت كشور چين است و يكي از مهمترين ديدني هاي تاريخي اين كشور به شمار مي آيد. شهر ممنوعه به روايتي وسيع ترين و كامل ترين مجموعه معماري چوبي در جهان به شمار مي رود. احداث شهر ممنوعه در سال ۱۴۰۶ ميلادي با دستور جو دي دومين امپراتور سلسله مينگ آغاز گرديد و ظرف ۱۴ سال ساخته شد. تا سال ۱۹۱۱ ميلادي و نابودي سلسله چينگ ( قريب ۵۰۰ سال ) جمعا ۲۴ امپراتور در اين شهر ممنوعه اقامت كرده و بر چين فرمان رانده اند. از سال ۱۹۲۴ بازديد از اين مجموعه به عنوان كاخ موزه براي عموم آزاد گرديد و ممنوعه بودن آن پايان پذيرفت.

اين اثر نادر با ساختگاهي مستطيل شكل مساحتي حدود ۷۲ هكتار را در برمي گيرد. ابعاد آن ۹۶۱ متر طول در امتداد شمال به جنوب و ۷۵۳ متر عرض در امتداد شرق به غرب است. ديواري با ارتفاع ۱۰ متر و خندقي با عرض ۵۲ متر دورتا دور مجموعه را فراگرفته است. ديوار در هر ضلع خود يك دروازه را جاي داده است. بر روي ضلع جنوبي "دروازه نيمروز" ( Meridian Gate ) و بر روي ضلع شمالي "دروازه نيروي ايزدي" ( Gate of Divine Might ) قرار دارد. ديوارها ضخيم هستند و طوري طراحي شده اند كه در برابر آتش توپخانه آن زمان مقاومت كنند.