ثروتمندي غلامي داشت واو را به همراهي خود به مسافرت دوردستي برد .

پس از چند روزي اهل و عيال ثروتمند كه در وطن خود مانده بودند ضمن نامه اي

به ثروتمند نوشتند: خرجي ما تمام شده واحتياج شديد به پول داريم ...

ثروتمند مبلغ هزار دينار به نوكر خود داد و گفت: هرچه زودتر به سوي وطن

رفته واين پول را به اهل و عيالم برسان واين بيست دينار هم خرجي راه خودت

همينكه غلام حركت كرد وچند قدم فاصله گرفت ثروتمند اورا صدا زد وگفت:

از هزار دينار دويست دينار آن را به تو واگذار كردم

فقط هشتصد دينار آنرا به اهل و عيالم بده.

غلام گفت من خيلي رهين احسان تو هستم مخارج سفر را به

من دادي اضافه بر آن چيزي نميخواهم.

ثروتمند گفت: هرچه ميگويم گوش كن. غلام سپاسگزاري كردو حركت كرد.

هنوز دور نشده بود كه همچنان ثروتمند اورا صدا زد وگفت:

چهار صد دينار آنرا به تو بخشيدم فقط ششصد دينار آنرا به اهل و عيالم بده.

غلام باز هم حرف خود را تكرار كرد اما ثروتمند هم با اصرار گفت :

پول را بايد قبول كني . غلام هم پذيرفت و مشغول رفتن شد.

براي مرتبه سوم نيز غلام چند قدم بيشتر نرفته بود كه ثروتمند فرياد زد و گفت:

ششصد دينار را به تو واگذار كردم فقط چهارصد دينار آنرا به اهل و عيالم بده

باز غلام كلام سابق خودرا تكرار كرد و گفت : سيد من من خيلي مرهون نعمت

و احسان تو هستم اما ثروتمند نيز اصرار كرد و تاكيد نمود كه غلام پول را بگيرد

غلام هم سپاسگزاري بيشتري كرد و به راه افتاد

مرحله چهارم نيز غلام اندكي راه بيشتر نرفته بود كه ثروتمند با فرياد بلند گفت :

هشتصد دينار از هزار دينار را به خودت واگذار كردم بقيه آنرا به عائله ام بده

غلام سراسر راه را پشت سر گذاشت تا به وطن رسيد اما متاسفانه حتي

درهمي از آن دويست دينار را به انها نداد هر چه هم آنها اظهار داشتند كه

ما شديدا به پول احتياج داريم غلام به آنها توجهي نكرد.....!!!!!!!!

شما نسبت به اين غلام چه نظري داريد؟آيا به نظر شما اورا بايد چگونه مجازات كرد؟

اگر نسبت به اين غلام خشمناك شديد و آرزو ميكنيد كه هرجا او را پيدا كرديد

مجازات و عقوبت كنيد به همراه من بياييد تا او را به شما معرفي كنم

آري اين غلام خود شما هستيد در صورتي كه خمس مال خودر را ندهيد.

مگر خداي مهربان همه چيز را به تو عنايت نكرده و به تو دستور داده:

از آنچه به تو داده ام مخارجت را بردار و چنانچه از مخارج سالانه ات چيزي زياد آمد

از هزار دينار هشتصد دينار آنرا خود بردار  و به عيال من كه

فقرا هستند دويست دينار آنرا بپرداز. يعني خمس آن

اگر از دستور خدا سرپيچي كردي و حتي خمس مالت را به عيال

او ندادي خودت براي خود قضاوت كن.......

در ضمن خداوند تضمين كرده كه اگر خمس مالت رابدهي هيچ چيز از مالت

كم نميشود ودر عوض به طور مضاعف به آن اضافه هم ميشود